پیام مهندس طبرزدی در محکومیت کشتار سال 67

سال1367 هزاران زن و مرد،بدون رعایت آیین دادرسی و به صورت دسته جمعی به جوخه های مرگ سپرده شدند.این هزاران انسان،در حالی در شرایط غیر انسانی از سوی حکومت اسلامی به کام مرگ فرستاده شدند که برخی از آن ها دوران محکومیت خود را سپری کرده یا برگه ی آزادی در دست داشتند.

این زندانیان حتی امکان تماس با خانواده های خود را نیافتند و بلکه اسرای جنگ در بدترین شرایط،وضعیت بهتری از این شهروندان بی پناه را داشتند.اینک تراژدی اعدام های دسته جمعی سال1367 که ظرف یکی دو ماه صورت پذیرفت و قربانیان در کانال های مرگ دفن شدند،سر بر آورده و افکار عمومی به دنبال کشف حقیقت و مجازات آمران و عاملان است.در حالی که دیکتاتورهای صربستان و سودان به دست عدالت سپرده می شوند،هیچ کس انتظار ندارد آمران و عاملان اعدام های دسته جمعی سال 67 که بی شباهت به نسل کشی نیست،به دست فراموشی سپرده شود.تا هنگامی که افکار عمومی قانع نشود و کسانی بخواهند این فاجعه ی ملی همچنان سر به مهر بماند،امید به آزادی،دموکراسی،اعتماد ملی و صلح بیهوده است.هر دو جناح حاکم در ایران،به دلیل نقشی که در این جنایت هولناک داشته اند،تلاش می کنند این جنایت رسیدگی نشود.غافل از این که هر روز از این فاجعه ی ملی می گذرد ابعاد غیر انسانی اش بیش از پیش آشکار می گردد.بنابراین تلاش آن ها برای کتمان یا توجیه و انحراف مساله،موجب فراموشی آن نخواهد شد.همچنان که مجامع بین المللی طرفدار حقوق بشر نیز عنوان کردند،باید روزی حقیقت آشکار شود و عاملان این فاجعه مجازات شوند تا امکان برقراری صلح،دموکراسی و حقوق بشر میسر گردد.

زنده باد آزادی-گسسته باد زنجیر استبداد-برقرار باد دموکراسی

حشمت اله طبرزدی/دبیرکل جبهه ی دموکراتیک ایران (IDF)

10/شهریور ماه/1387خورشیدی